Argh.

Argh. Ik zit weer vol met frustraties. Komt dit door mijn hormonen? Vast niet, want mijn periode heb ik al gehad, en komt (hopelijk) over 2 weken pas weer. Ik kan me op het moment overal aan ergeren. Aan het niet functioneren van mijn camera bijvoorbeeld. Ik heb de Olympus E-300, en die doet niet wat ik wil. Hij stelt niet scherp wanneer ik dat wil. Argh, soms heb ik zin om te gaan gooien met die camera. Maar, laat ik dat maar niet doen, want hij is tenslotte van mijn vader.

Dan, mijn moeder. Dan loopt ze volgens mij overal op te zeuren: "Ruim je kamer nou eens op" "Kom je bed eens een keertje uit" "Doe je de vaatwasser ook even?" en natuurlijk word ik dan ook weer kwaad, terwijl ze eigenlijk gewoon gelijk heeft. Mijn kamer is een grote rotzooi, en ik kom moeilijk mijn bed uit. Ik lig soms tot half 3 's middags in bed op mijn laptop van alles te doen. Ook de vaatwasser moet ik eens doen, heel normaal toch? Om gewoon wat klusjes in huis te doen?

Misschien komt het doordat ik zenuwachtig ben voor mijn nieuwe school. Want, ik begin dit jaar op een nieuwe school, aan een onbekende opleiding met mensen die ik niet eens bij naam ken! Ja eentje ken ik via bokt, maar in het echt nog nooit gezien. Ik heb er wel onwijs veel zin in, maar we gaan dinsdag ook al gelijk op kamp, en Joost mag weten waar we naartoe gaan.

Gelukkig heb ik mijn lieve cavia's nog, die me altijd weten op te beuren als ik ff chagrijnig ben. Die heerlijke Shadow die niet stil kan zitten en overal aan knaagt, of die dikke Jules die zo heerlijk in je nek kan liggen piepen omdat ze het zo lekker vind om geaait te worden.

Zometeen moet ik weer aan het werk. Kan ik mooi alle frustraties eruit gooien door flink door te werken!

Maar, zo slecht is mijn leven helemaal niet. Dus ik kan hier wel gaan zitten zeiken over wat er allemaal mis gaat in mijn leven, maar ik héb tenminste een digitale spiegelreflex camera, waar velen alleen maar van kunnen dromen. Ik héb een eigen kamer, die bijna net zo groot is als onze woonkamer, terwijl anderen een kleine kamer met zijn of haar broer of zus moet delen.

En helaas, ik ben niet de enige die alleen maar aan de negatieve dingen denkt. Dus mijn boodschap voor vandaag: Zet al je zorgen opzij, stap de zon in en bedenk wat je wél hebt. Dan zal ik ook niet meer zo zeuren!